Cyfryzacja i idące za nią zmiany – przerażająca myśl czy (i) szansa?
Świat nieustannie się zmienia. To stwierdzenie – jakkolwiek banalne – jest motywacją do badań i wdrożeń cyfrowych bliźniaków. To stwierdzenie może być rozszerzone: świat nieustannie się zmienia w coraz większym tempie. Widzimy to zwłaszcza w ostatniej dekadzie z wszechobecną cyfrową transformacją.
Zmiany dzielą ludzi na entuzjastów i sceptyków. Nie tylko w kwestiach moralnych czy kulturowych, ale także w kontekście innowacji technologicznych. Podczas rewolucji przemysłowej, ludzie postrzegali nadchodzącą automatyzację w różny sposób: niektórzy z ekscytacją oczekiwali podwyższenia komfortu życia; inni bali się o utratę pracy i nieodnajdywanie się w nowej rzeczywistości. Jak wiemy dzisiaj, ci, którzy wykorzystali nowe technologiczne możliwości, zdefiniowali bieg naszego świata.
Także dziś, cyfryzacja niesie za sobą wiele zmian: rzeczywistość jest wirtualizowana do równoległego świata; ludzie są nieustannie podpięci do internetu, produkując wnikliwie analizowane dane; sztuczna inteligencja przejmuje zadania uprzednio zarezerwowane dla człowieka. Te zmiany wywołują zarówno ekscytację jak i strach – oba uczucia są uzasadnione. Jednak kierując się maksymą „musisz się rozwijać, żeby nie zostać w tyle”, niezależnie od nastawienia do nadchodzących zmian, musimy być na nie przygotowani.
A może „stare, dobre” budownictwo powinniśmy zostawić w spokoju?
Zestawiając podstawowe terminy budownictwa, np. „mosty”, ze „sztuczną inteligencją” czy „wirtualną rzeczywistością”, stare dobre mosty mogą wydawać się technologicznym reliktem zamierzchłych czasów. W końcu mówimy o statycznych, monumentalnych konstrukcjach które, raz zbudowane, mogą być zostawione w spokoju na dekady. Ale czy na pewno tak jest? Nie do końca.
Mosty, tak jak inne konstrukcje, ciągle reagują na zmienne czynniki środowiskowe i obciążenia. Prowadzi to do stopniowego pogarszania się ich kondycji, co może być niezauważalne dla użytkowników, ale jest kluczowe dla inżynierów, zarządców i inspektorów. Z tego względu konstrukcje musza być nieustannie monitorowane i przechodzić cykliczne prace utrzymaniowe. Ponadto, dzięki nowoczesnym materiałom, rozwiązaniom konstrukcyjnym czy technikom budowy, budownictwo wciąż dają pole do innowacji.
Jednak świat nie zwalnia. Branża AECO musi dostosować się do celów zrównoważonego rozwoju, założeń ekologicznych, rosnącej populacji i coraz większych wymagań konsumenckich. To wymusza kolejne kroki na ścieżce postępu technologicznego.
Będziemy tworzyć zasady gry, czy podążać za innymi?
Aby prosperować trzeba dostosować się do zmian, szczególnie w kontekście technologicznym. Ale dostosowywanie się nie musi oznaczać pasywnego i bezmyślnego wdrażania ustalonych zasad. Może też oznaczać kreowanie, kształtowanie. Tworzenie zasad gry, aby była bardziej „nasza”.
W erze cyfryzacji sektory przemysłu stają się coraz mocniej ze sobą powiązane, co wymaga nowych zasad i paradygmatów współpracy. Cyfrowe bliźniaki stają się takim wielobranżowym paradygmatem. Cyfrowe bliźniaki są już wykorzystywane w przemyśle, ale reguły ich działania są ciągle kształtowane. Mamy więc wciąż szansę uczestniczyć w procesie tworzenia tych zasad.
Reguły cyfrowych bliźniaków dla branży AECO powinny być formowane nie tylko przez potentatów IT, ale także przez nas, środowisko inżynierii lądowej. To może wydawać się oczywiste. Ale porwani w wir naszych codziennych zadań – rysunków do utworzenia, raportów do napisania, inspekcji do przeprowadzenia – czasem trudno jest znaleźć czas na rozważania jak będzie wyglądała nasza branża za 10, 5, czy 3 lata. A czas, by o tym myśleć i rozmawiać, jest właśnie teraz.
Cyfrowe bliźniaki (lub jakaś inna forma dogłębnej cyfryzacji) niewątpliwie będzie naszą codzienną rzeczywistością. Dlatego my – inżynierowie, architekci, zarządcy, właściciele firm budowlanych – możemy omawiać i deklarować nasze potrzeby i wymagania teraz, albo biernie poczekać na rozwiązania utworzone przez innych, niekoniecznie dopasowane do naszej branży. To teraz mamy szanse wpłynąć na to jak będzie wyglądała nasza codzienna praca. Czy „nasze” cyfrowe bliźniaki będą nam pomagały, czy ich obsługiwanie będzie kolejnym trudnym obowiązkiem? Czy nowe narzędzia będą spełniać wszystkie nasze oczekiwania, czyniąc naszą pracę bardziej satysfakcjonującą, czy raczej będziemy musieli te narzędzia „hakować”, by były jakkolwiek przydatne w naszych zadaniach?
Myślę, że to odpowiednia motywacja do rozmawiania o cyfrowych bliźniakach i innych nowoczesnych możliwościach (jak sztuczna inteligencja) w naszym branżowym środowisku właśnie teraz.
